Behalve planeten en planetoïden bevinden zich in het zonnestelsel gigantische hoeveelheden brokjes kosmisch gruis, meteoroïden, die tijdens hun baan om de zon de aarde passeren. Als zo’n brokje met grote snelheid tegen de atmosfeer van de aarde botst, verbrand het door de wrijvingswarmte. We zien een ‘vallende ster’ of meteoor. Deze meteoren zijn meestal heel erg klein (enkele millimeters) en komen met een gangetje van ca. 70 km/sec! (een slordige 250.000 km/h) de atmosfeer van  de aarde binnen. Grote meteroïden kunnen extreem helder oplichten als ze de aardse atmosfeer binnendringen. Soms zijn ze helderder dan de volle maan! We noemen dit dan een bolide. Als de meteorïde zo groot is dat er na de tocht door de atmosfeer nog materiaal over blijft komt het restant op aarde terecht, een meteoriet. Heel af en toe is dit restant zo groot dat er op aarde een heuse krater geslagen wordt, denk maar aan de krater in Arizona. Op bepaalde dagen van het jaar zijn er heel veel meteoren te zien. Op zo’n moment doorkruist de aarde de baan van een meteroïde zwerm, afkomstig van bijvoorbeeld komeetresten. Door vertekening, perspectief genaamd, lijken alle meteoren van zo’n zwerm uit één punt te komen. Dit punt noemen we het radiant van de meteorenzwerm. De naam van de zwerm is afgeleid van het sterrenbeeld waarin de radiant zich bevindt.

 

De sterrenwacht is de trotse bezitter van een grote collectie meteorieten. Een aantal belangrijke stukken uit de collectie:

 

Gibeon

Een ruim 240 kg wegend fragment. De grootste ijzermeteoriet, ooit in Nederland tentoon gesteld!

 

 

 

Van de Gibeon hebben wij ook een gepolijst fragment zodat de binnenkant ook bewonderd kan worden.

 

Een zeer zeldzame wereldprimeur! Een deel van de Park Forest meteorietenregen, die veel schade in een woonwijk veroorzaakte.

 

Fragmenten van een Marsmeteoriet. Écht Marsgesteente dus!

 

Een fragment van de grootste meteoriet ter wereld.